Pałac w Bieganowie k. Wrześni ma szansę wrócić do prawowitych włascicieli

No proszę. Tygodnik regionalny „Wiadomości Wrzesińskie”, wychodzący w mojej rodzinnej miejscowości, donosi, iż Pałac Grabskich w Bieganowie, zostanie zwrócony właścicielom. Cieszy mnie to bardzo, albowiem nie od dziś jestem zwolennikiem zwrotu całego zrabowanego mienia ich prawowitym właścicielom, a wszelkie urzędnicze i polityczne próby utrudnienia tego aktu sprawiedliwości uznaję, za wyjątkowo podłe, krótkowzroczne i szkodliwe. Stan bieganowskiego pałacu dobitnie pokazuje nam co państwo robi z pałacami i dworami, które kiedyś ukradło. Popieram (a UPR obiecuje walkę o ten zwarty w jej programie punkt) wszystkich właścicieli przedwojennych dóbr, aby udało im się pokonać Lewiatana i rzeszę urzędniczych prymitywów. Państwo zbudowane na założycielskiej kradzieży i braku szacunku do własności prywatnej to nie państwo, a anarchia. A tym którzy doszukują się pozytywów w takim procederze, proszę o spojrzenie na przykład Argentyny i konfiskatę lokat dolarowych jej obywateli. Zrozumiecie to, kiedy na progu waszego domu stanie państwo i zabierze wam to co wydaje się wam waszą własnością. Trzymam kciuki za Bieganowo i prawowitych właścicieli 🙂

dr Bartosz Józwiak
Prezes UPR

Wolność nieograniczona

Szanowni Państwo,
W najnowszym numerze miesięcznika „Idź pod prąd” (nr 4 (93) kwiecień 2012) ukazał się mój kolejny felieton (stały cykl: „Komentarz konserwatywno-liberalny”), pt. „Wolność nieograniczona”, w którym pokazuję manowce współczesnego, fałszywego rozumienia wolności, jako egoistycznego, wypranego z moralności i odpowiedzialności pędu ku anarchii bez granic.

Serdecznie polecam uwadze!

Ruiny to jeszcze nie koniec świata

Prawica na gruncie kultury, a także częściowo nauki oraz edukacji, już dawno ogłosiła kompletną kapitulację. Oddała pole bez jednego wystrzału Ostatnie wybory, jak i czas po nich, wreszcie – zdaje się – poruszyły polską prawicę wraz z jej intelektualnym zapleczem oraz zmusiły do próby dostrzeżenia fundamentalnych przyczyn jej słabej kondycji w czasach „postpolitycznych”.

Czytaj dalej >>

Wielkopolscy posłowie łakną pieniędzy

Według wizji nakreślanej przez władze naszego kraju żyjemy w czasach poważnego kryzysu i rosnącego zadłużenia (oczywiście zesłały go nam jakieś nieznane ufoludki, albowiem, rząd kompletnie w niczym tu nie zawinił).

Remedium na to są oczywiście oszczędności. Jako wolnorynkowiec byłbym w stanie zrozumieć konieczność ograniczania wydatków oraz kosztownych reform. Ale w Polsce, od co najmniej 4 lat żadnych reform nie widzę (co może i dobrze, bo jak już jedną próbowano wprowadzić to do dziś nikt nie wie czy dostanie lekarstwa w aptece czy nie). Nie bardzo też pojmuję, dlaczego walka z kryzysem musi się wiązać z podwyżkami podatków, emisją pustego pieniądza, przy jednoczesnym podarowaniu przez piszczącą z biedy Polską wielkich kwot z rezerwy NBP, ku uciesze państw bogatszych oraz gigantyczny wzrost biurokracji i jej etatów (za rządów PO ok. 60 tys. nowych miejsc dla urzędników).

Czytaj dalej >>

Ci straszni kierowcy

No proszę. Arcygospodarny rząd PO-PSL wybudował nam ponoć (jak donoszą tzw. „specjaliści” o liczenia wypadków i ich ofiar) niezliczoną ilość kilometrów autostrad i dróg szybkiego ruchu, a w przypływie swej szczodrości pozwoli nam jeździć po tych cudownych drogach o 10 km/h więcej.
Tym samym możemy delektować się niebywałą wolnością i „pędzić” po nich z niebotyczną prędkością 140 km/h (a, że w swej niebywałej łaskawości, policja zgodziła się dać nam jeszcze w prezencie 10 km tolerancji, to już chyba oszalejemy z zachwytu jadąc całe 150 km/h, po niekończących się autostradach). Czytaj dalej na portalu konserwatysci.org

Emerytalne bajki technokratów

Dla nas, wolnościowców, nie może istnieć dyktat narzucania długości pracy. Samodecydowanie to podstawa naszej wolności. Pracuję ile chcę i odkładam na swoją emeryturę w sposób jaki uznaję za słuszny. Ideałem wolnego wyboru byłby system bez przymusu ubezpieczeń i wieku emerytalnego. Ale realnie patrząc na stan państwa, poziom refleksji i oczekiwania społeczne z jednej strony oraz biorąc pod uwagę rachunek ekonomiczny z drugiej, najbardziej realne na dziś wydaje się być rozwiązanie pośrednie, które jednak oddaje część „ducha wolnościowego”.

Czytaj dalej >>

Akceptacja dla ACTA jest kwintesencją „postpolityki” PO

Problem ACTA powinien być w zasadzie rozpatrywany na dwóch odrębnych poziomach: szerszym, obejmującym ogląd całości polityki rządu wobec przyrodzonych wolności i praw obywatelskich oraz węższym, można by rzec doraźnym, ograniczonym jedynie do samego dokumentu i implikacji prawnych jego podpisania (a dokładniej do ograniczeń, jakie dotkną społeczność internetową w Polsce). Jest też oczywiście aspekt trzeci, o którym i jedna, i druga strona zdaje się trochę zapominać, a mianowicie: sensowność i cel tej debaty. I może od tego zacznę.

Czytaj dalej >>

Kali mistrzem duchowym PO, a dla nas nowe święto.

Bardzo ciekawe, ale i symptomatyczne dla ekipy rządzącej, która świetnie opanowała i promuje tzw. „logikę Kalego”, jest oburzenie na jakikolwiek element krytyki swej nieomylności. W oryginalnej, sienkiewiczowskiej i niezapomnianej wersji, logika ta mówiła mniej więcej tyle, że „jak Kali ukraść krowę to dobrze, a jak Kalemu ukraść krowę to źle”. Czyli w tłumaczeniu na język „salonowy”: jak najbardziej uprawomocnione jest istnienie dwóch sprawiedliwości, dwóch różnych odniesień – jedna obowiązuje nas, a inna naszych przeciwników lub adwersarzy.

Czytaj dalej >>

Edukacyjna technokratka

Ilustracja z sowieckiej broszury propagandowej, 1933

Minęły wybory, minął czas, który Premier lekką ręką, w dobie narzucania nam szaraczkom kolejnych oszczędności, dał niektórym ministerialnym nieudacznikom, aby jeszcze sobie troszkę zarobili i nie ma już w rządzie Katarzyny Hall. Można by powiedzieć: dzięki Ci, Boże. Ale tak naprawdę niewiele się zmieniło. Dla przypudrowania swego fatalnego image`u w oczach społeczeństwa, Pan Premier usunął nam z oczu Panią Katarzynę, ale jako nieomylny, nie przyznał się do fatalności swego rządzenia w ogóle i jej zastępcą uczynił dotychczasową panią Wiceminister. Cóż za odważne pociągnięcie, cóż za radykalna zmiana. Godna herosa, jakim zdaje się być w swym mniemaniu nieomylny Premier. Ale może zostawmy na boku postaci tej komedii, a skupmy się jednak na kilku zdaniach podsumowania armagedonu, jaki była Minister oraz jej usłużni technokraci dokonali w polskiej edukacji.

Czytaj dalej >>

Konserwatyzm modernizacyjny

fot. http://www.flickr.com/photos/conservatives/3981821234/in/photostream

Jak powinien wyglądać polski nowoczesny konserwatyzm? Czy rodzima prawica może iść śladem Davida Camerona? Czy należy poprzeć dążenia ruchów pro-choice, uznając prawo kobiet do aborcji albo przywileje dla środowisk homoseksualnych? Jako prezes partii, która jest prawicowa „do szpiku kości”, pozwolę sobie zabrać głos w tej dyskusji. Może i jest to próba bicia się z wodą ale warto przy okazji opowiedzieć co nieco o tym czym jest i powinien być polski konserwatyzm.

Czytaj dalej >>